الگوهای شیوههای پیشگیری از بیماری پیوند علیه میزبان (GvHD) در منطقه شرق مدیترانه (EM): یک مطالعه جهانی از شبکه جهانی پیوند خون و مغز استخوان (WBMT)
{"status":"error","msg":"Unable to connect to the remote server"}
پیشزمینه: پیشگیری از بیماری پیوند علیه میزبان (GvHD) پس از پیوند سلولهای بنیادی خونساز همولوژنی (allo-HSCT) برای بهبود نتایج و کیفیت زندگی دریافتکنندگان allo-HSCT ضروری است. اطلاعات کمی درباره روندها و الگوهای جهانی در پیشگیری از GvHD وجود دارد. بنابراین، پروژه جهانی GvHD شبکه جهانی پیوند خون و مغز استخوان (Worldwide Network for Blood & Marrow Transplantation) با هدف درک و توصیف الگوهای پیشگیری و مدیریت GvHD در سطح جهان راهاندازی شده است. این مقاله به بررسی شیوههای پیشگیری از GvHD در منطقه شرق مدیترانه (EM) میپردازد.
مواد و روشها: یک پرسشنامه به صورت الکترونیکی برای مراکز پیوند منطقه EM ارسال شد و توسط مدیران برنامه یا نمایندگان آنها تکمیل گردید. پاسخها بین دسامبر ۲۰۲۲ تا ژوئن ۲۰۲۳ دریافت شد. پرسشنامه شامل ۳۳ سوال و ۷ بخش بود که بر روی عوامل مختلف معمولاً مورد استفاده در پیشگیری از GvHD تمرکز داشت (شامل مهارکنندههای کلسینورین، کاهش T-سلول درونزنده، و متوترکسات [MTX]).
نتایج: سی پاسخ از ۲۶ مؤسسه در ۱۱ کشور منطقه EM دریافت شد. همه برنامهها پیوند از اهداکننده مرتبط (MRD) را انجام میدهند، ۲۹ برنامه پیوند هپلوایندنتیک انجام میدهند و ۱۹ برنامه پیوند از اهداکننده نامرتبط (MUD) انجام میدهند. سیکلوسپورین (CsA) به همراه MTX رژیم ترجیحی در هر دو نوع شرطیسازی میالوآبلاتیو (۷۹٪) و کاهش شدت (۵۰٪) بود. CsA نسبت به تاکرولیموس (Tac) بیشتر استفاده میشد (۹۳٪ در مقابل ۵۷٪). مدت زمان استفاده از مهارکنندههای کلسینورین قبل از شروع کاهش دوز در دریافتکنندگان با اختلالات بدخیم و غیر بدخیم بین CsA و Tac مشابه بود. همه برنامهها گزارش دادند که سطح داروی مهارکننده کلسینورین را بهطور منظم پایش میکنند. بیست و نه برنامه گزارش دادند که از MTX استفاده میکنند و آن را طی ۳–۴ روز پس از HSCT تجویز میکنند. استفاده از درمانهای مختلف کاهش T-سلول درونزنده بهطور معمول گزارش شد، بهویژه گلوبولین ضد تیموسیت (ATG) و سیکلوفسفامید پس از پیوند (PTCy). استفاده از ATG توسط ۷۷٪ و ۷۹٪ برنامهها برای MRD و MUD HCT گزارش شد. علاوه بر این، اکثر برنامهها (۹۷٪) گزارش کردند که از PTCy عمدتاً برای پیوندهای هپلوایندنتیک استفاده میکنند. در میان مراکزی که از PTCy استفاده میکنند، اکثر برنامهها دوز ۵۰ میلیگرم بر کیلوگرم را به کار میبرند و رایجترین زمانبندی، روزهای +۳ و +۴ است. با این حال، ۱۲ برنامه گزارش کردند که از دوزهای پایینتر ۲۵–۴۰ میلیگرم بر کیلوگرم یا زمانبندیهای فاصلهدار (روزهای +۳ و +۵) استفاده میکنند.
doi: 10.4103/hemoncstem.hemoncstem-D-25-00004.
ارسال نظر