محققان NIH روشی را توسعه داده‌اند که می‌تواند به طور بالقوه میزان تاثیر CAR T-cell Therapy را بر علیه تومورهای جامد افزایش ‌دهد. در مدل موشی سرطان دهانه رحم، T-cellها حامل ۲ سیتوکین‌، تومورها را در ۴ تا از ۵ موش‌ به طور کامل از بین بردند، اما در مقایسه، تنها در یکی از ۵ موش درمان شده با T-cellهای حامل ۱ سیتوکین، تومورها به طور کامل کوچک شدند. هم­چنین، موش‌های درمان شده با T-cellها حامل ۲ سیتوکین‌ طولانی‌تر از موش‌های درمان شده با T-cellهای حامل ۱ سیتوکین زنده ماندند. درمان با T-cellها حامل ۲ سیتوکین‌، تومورها را با وسعت بیشتری نسبت به T-cellهای حامل ۱ سیتوکین کوچک کردند. در مدل‌های سرطان دهانه رحم و نوروبلاستوما، T-cellها حامل ۲ سیتوکین‌ موجب هیچ عارضه جانبی جدی نشدند. محققان به طور مستمر در حال آزمایش CAR T-cell Therapy بیان­کننده IL-15 و IL-21 در آزمایشگاه و مطالعات مدل حیوانی دیگر تومورهای جامد، با هدف ترجمه این رویکرد به آزمایش‌های بالینی انسانی در چند سال آینده هستند.